Een tijdlijn kan alleen markante momenten uit de geschiedenis naar voren halen: je schetst daarmee iets van het decor waartegen de geschiedenis van een persoon, een familie, een buurt of bijvoorbeeld een voetbalclub zich afspeelde. In dit geval gaat het om de crisisjaren, de opkomst van de Nazi’s in Duitsland, de oorlogsdreiging in Europa, de inval van het Duitse leger, de bezetting en meteen daarna de steeds beperkender maatregelen tegen joden. Terwijl drie joodse Volewijckers hun lidmaatschap moeten opzeggen omdat ze joods zijn, promoveert De Volewijckers in 1941 na vijf eerdere pogingen eindelijk naar de tweede klasse N.V.B.
In 1936 is De Volewijckers bij monde van voorzitter Douwe Wagenaar initiatiefnemer bij een poging de K.N.V.B. en de K.N.A.U. ertoe te bewegen NIET naar de ‘Nazi-Olympiade’ in Berlijn te gaan en penningmeester Idzerda is in Barcelona als de alternatieve spelen daar door militaire staatsgreep van Franco worden verstoord. Maar verder houdt men – in het openbaar – de politiek buiten de deur. In de clubbladen zie je maar heel weinig van wat er in de stad en in het land buiten het voetbal gebeurt. En dat is nog duidelijker tijdens de bezetting. Er worden bijvoorbeeld na het bombardement op Rotterdam benefietwedstrijden ‘voor Rotterdam’ gespeeld, maar waarom het geld nodig is, lees je niet. Het enige wat na de meidagen even aandacht krijgt is het veilig terugkeren van militairen die gemobiliseerd waren.