38.000 plaatsen in Olympisch Stadion niet genoeg
Bij de uitwedstrijd tegen V.U.C. was er al een levendige zwarte handel in toegangskaartjes, bij de thuiswedstrijd was het veel ruimere aanbod van ruim 38.000 plaatsen tch niet genoeg voor de enorme belangstelling. Hoe het bestuur van De Volewijckers ook trachtte de kaarten eerlijk te verdelen en oneigenlijk gebruik tegen te gaan, er werd toch op grote schaal zwart gehandeld voor de wedstrijd. Er werden zeker 150 arrestaties verricht en de in beslag genomen kaartjes werden alsnog tegen de normale prijs verkocht.

Wat voorafging
In de strijd om het kampioenschap van Nederland was het een nek-aan-nek race tussen V.U.C. en De Volewijckers die beide kampioen van hun afdeling waren geworden. De andere gegadigden waren Heerenveen, Longa en Heracles. Het Haagse V.U.C. had als sterspeler linksbuiten Bertus de Harder die ook voor het nationale elftal uitkwam. De Volewijckers profiteerde van de productiviteit van vooral Daan de Jongh, een rijzende ster inmiddels. In de voorafgaande competitie had De Harder in zijn afdeling na 16 wedstrijden 25 keer gescoord en midvoor Brandes 24 keer. Daan de Jongh van De Volewijckers maakte in zijn afdeling tot dan toe 21 doelpunten en ploeggenoot Klaas Bakker 7.
De thuiswedstrijd in Den Haag had V.U.C. met 2-0 gewonnen, waarbij de snelheid van De Harder beslissend was en Daan de Jong van de verdedigers geen kans kreeg te scoren.

De Volewijckers wonnen thuis in het Olympisch stadion met 5-1
Volgens de kranten werd de wedstrijd in de eerste 25 minuten beslist: “De Volewijckers zijn geen wonderploeg en zij spelen geen salonvoetbal: maar zij spelen een typisch Hollands spelletje, snel, soms zelfs zeer snel, verrassend en bovenal nuttig, d.w.z. altijd gericht op doelpunten. De 21 doelpunten die ze in vier kampioenswedstrijden scoorden, bewijzen afdoende de effectiviteit van dit spel.
Zoo speelden de Amsterdammers – in een overrompelend begin – nu ook de eerste 25 minuten van dezen wedstrijd: in een hoog tempo, snel, niet altijd even zuiver, soms zelfs zeer onzuiver, maar met het beoogde resultaat – de V.U.C.-defensie werd uit elkaar gespeeld, verloor het pas herwonnen zelfvertrouwen en ging blunderen.

Vier doelpunten waren er het gevolg van: een in de eerste minuut van Bakker, een uit een strafschop door Van Gelder (een volkomen juiste beslissing van scheidsrechter Zielstra: De Jongh die zich fraai had vrijgespeeld werd ongeoorloofd ten val gebracht – wat had het voor zin dat sommige V.U.C.-spelers zich bij den scheidsrechter tegen die beslissing verzetten?), een uitmuntend doelpunt van De Jong na een intelligente combinatie met Bakker, een een vierde uit een prachtig schot van Smit.”  Het was 4-0 en V.U.C. was toen in feite al verslagen. In de tweede helft maakte De Harder nog 4-1 met een listige hoekschop die rechtstreeks in het doel belandde. Het werd 5-1 toen Van Steen en De Jongh eindelijk de buitenspelval – waarmee de verdediging van V.U.C. zich staande trachtte te houden -afstraften. (Foto CNP / J.D.Noske)

Had De Harder de wedstrijd bewust ‘weggegeven’?
Mogelijk had een conflict van het bestuur van V.U.C. en De Harder invloed op zijn spel en dat van het team. De voorzitter had kort voor de wedstrijd De Harder bij de keel gegrepen en die ruzie was door de aanvoerder gesust. Toen de ploeg vervolgens zo’n grote nederlaag incasseerde en de De Harder in het verloop van de wedstrijd bijna onzichtbaar bleef, werd hem opzet verweten. Ook Karel Lotsy van de N.V.B. vroeg zich openlijk af wat er met De Harder aan de hand was.
Na de wedstrijd werd Bertus de Harder geschorst en volgens de zeer ontstemde voorzitter ‘kwam hij er nooit meer in”! Het werd een breed in kranten uitgemeten rel, waardoor De Harder zich geroepen voelde zich publiekelijk te verdedigen. Hij wees de beschuldigingen van de hand  en gaf onder meer aan dat men hem als aanvaller het debacle van de eerste vijfentwintig minuten toch niet kon aanwrijven. Niettemin werden Bertus (linksbuiten) en zijn broer Karel (linksbinnen) geschort en werden zij en midvoor Brandes niet meer opgesteld.
De ruzie ging mogelijk over het vermoeden of het gerucht dat Bertus de Harder en zijn broer Karel belangstelling hadden voor een overstap naar De Stormvogels. Ze werden vaak in IJmuiden gesignaleerd en hadden daar op 27 april een onderling partijtje gespeeld (iets wat binnen de N.V.B. beslist verboden was.)
De broers De Harder bleven bij V.U.C. spelen.