Mobilisatie militairen in Nederland wegens oorlogsdreiging in Europa
Het bestuur van De Volewijckers paste het beleid aan bij de gewijzigde situatie. Dat had het in de jaren daarvoor ook gedaan om werklozen in staat te stellen te blijven voetballen en de wedstrijden van het eerste te kunnen blijven volgen als supporter. Dat leverde al wat minder inkomsten op.
Nu werden gemobiliseerden vrijgesteld van contributie en zij kregen het clubblad per post op hun standplaats toegestuurd. Bij wedstrijden van het eerste kregen militairen een gereduceerde toegangsprijs van 10 cent.
Er waren wegens verminderde inkomsten bezuinigingen nodig. Daarom trachtte het bestuur bij verhuurder A.B.L.O. (Amsterdamsche Bond voor Lichamelijke Opvoeding) de kosten van huur en onderhoud terreinen en opstallen in overeenstemming daarmee te verlagen.
Voor het bestuur en de elftallen had de mobilisatie ook enige gevolgen: 25 leden werden onder de wapenen geroepen, een van hen speelde in het eerste een ander was commissaris

Noodcompetitie tweede klasse afd. D

De Volewijckers promoveerden bij keuze naar de noodcompetitie van de tweede klasse. Dat gaf hun als derdeklassers de kans zich aan een aantal gevestigde tweedeklassers te meten. Die competitie startte in de onzekere situatie in seizoen 1939-1940 en was bijna beëindigd toen de Duitsers het land op 8 mei 1940 binnenvielen.

24 september           Volewijckers – R.C.H.                    1-2

8 oktober                  Volewijckers – Spartaan               1-2

15 oktober                 H.V.C. – Volewijckers                   2-2

22 oktober                Volewijckers – Watergraafsmeer  2-2

5 november              Elinckwijk – Volewijckers               2-9

12 november            Volewijckers – Hilversum              2-0

23 november            Velox – Volewijckers                      0-2

17 december             Volewijckers – Hercules                3-0

3 maart                      Vriendenschaar – Volewijckers     0-5

10 maart                    Volewijckers – U.V.V.                    3-3

Na tien wedstrijden stond De Volewijckers tweede achter Velox, met een punt minder

17 maart                    Volewijckers – H.V.C.                   5-3

24 maart                   Spartaan – De Volewijckers          1-4

31 maart                    Hilversum – Volewijckers             1-1

7 april                        U.V.V. – Volewijckers                    2-3

14 april                      Hercules – Volewijckers                2-3

21 april                      Volewijckers – Elinckwijk              3-2

27 april                      Volewijckers – Vriendenschaar     3-0

2 mei                         Watergraafsmeer – Volewijckers  1-2

De competitie werd op dat punt door de inval van de Duitsers, nadat reeds 16 van de 18 geplande wedstrijden gespeeld waren,  afgebroken en niet meer hervat. Velox werd officieus ‘kampioen’, maar Volewijckers toonde – zoals trainer Pagnam al voorspeld had – dat het gewaagd was aan ook de betere tweedeklassers. De andere ploegen waren toen al kansloos voor de eerste twee plekken. Het probleem in deze competitie was hooguit dat De Volewijckers trachtte vooral technisch te spelen en dat er op tweedeklasse-niveau veel fysieker gespeeld werd.

Het kampioenschap van Amsterdam
Pagnam moest terug naar Engeland en heeft het daarop volgende succes in de nacompetitie om het ‘Kampioenschap van Amsterdam’ niet kunnen meemaken.
Daarin speelden de zes best geplaatste Amsterdamse verenigingen: A.F.C, Ajax, Blauw-wit, D.W.S., D.W.V. en De Volewijckers een halve competitie. De Volewijckers won 4 wedstrijden en speelde er een (tegen Blauw-wit) gelijk.
Uitslagen en eindstand:

Onrechtvaardig promotie-degradatie-systeem

Het was De Volewijckers na vijf kampioenschappen in de derde klasse nog steeds niet gelukt te promoveren. Douwe Wagenaar schreef jaren eerder al in het clubblad over de onrechtvaardigheid van het door de K.N.V.B. gehanteerde promotie-degradatie-systeem. Twee afdelingskampioenen uit de derde klasse moesten om 1 plaats strijden met een degradatiekandidaat uit de tweede klasse. Wagenaar gaf aan dat de derdeklassers dan een zwaarbevochten strijd achter de rug hadden, terwijl veel van de degradatiekandidaten er vaak met de pet naar gezwaaid hadden toen ze de aansluiting verloren. Daardoor kwamen ze frisser het veld op in de strijd om die ene plek in de tweede klasse. Het kwam al te vaak voor dat een degradatiekandidaat dan zijn plek wist te behouden. De Volewijckers had aangetoond meer dan tweedeklasse-waardig te zijn.

Karel Lotsy zou zich binnen de K.N.V.B. gaan buigen over de competitie-indeling en de promotie-degradatieregels en de hoop was dat hij hier iets aan zou veranderen en verbeteren.